Even if they are not married to Ramas and not abducted by Ravanas either, the Sitas of this world walk through fire everyday. Despite all the rituals performed and sacrificial offerings made to Gods, their pain and strain never seems to go away.
நேர்த்திக் கடன்
தசாப்தங்களாக நீளும் வாழ்க்கையில்
தினந்தோறும் தீ மிதிக்கிறாள்.
பூக்குழியின் நீளம் என்ன
சில அடிகள் தானே.
பொறுப்பற்ற கணவனின்
கடமையையும் சேர்த்தே
காலமுழுவதும் சுமக்கிறாள்.
பால் காவடியைக்
கோவிலுக்குப் போனதும்
இறக்கி வைக்கலாம் அல்லவா.
சக்கையாகப் பிழிந்தெறியும்
வாழ்க்கையில் விடிவு பிறக்க
எலுமிச்சையில் தீபம்,
கொஞ்ச நேரமாவது
ஒளிவீசட்டும்.
முடிவில்லாமல் நீளும் நாட்களில்
வியர்வையும் கண்ணீருமே
பெருகிக் களைத்துவிட்டாள்.
அபிஷேகப் பாலும் தேனும் இளநீரும்
கொஞ்சமாவது இனிப்பைச் சேர்க்கட்டும்.
ஈர நாராக இறுகி
மூச்சு முட்ட வைத்த வாழ்க்கையில்
நறுமணம் வீசிய மலர்கள் உதிர்ந்து
சருகு மட்டுமே இப்போது மிச்சம்.
குருதி கொப்பளிக்கும்
பலியைமட்டும் கேட்டு விடாதே.
கொடுப்பதற்கான தலைகளை எண்ணவே
பல நாட்கள் ஆகிவிடும்.
In a life
where votive offering
extends over decades,
she treads on fire everyday.
The length of the the pookkuzhi
is a few feet, after all.
She carries also the duties
of the irresponsible husband
all the time.
The Paal Kaavadi
may be kept down
upon reaching the temple,
at least.
Let the lamp on a lemon
seeking a dawn
in a life that squeezes dry,
shine on
for a little while
at least.
She is tired of sweating
and shedding tears
on days that elongate
without end.
Let the Abhishegap paal
and honey
add a little sweetness
at least.
Only dry leaves are left
after fragrant flowers
withered from a life
that tightened like
wet plant fibre
and asphyxiated.
Only, do not ask for
a blood bubbling sacrifice.
It will take many days
to count the heads
on offer.
~Sri 11:35 :: 08042021 :: Noida
Pookkuzhi: Firepit filled with burning embers
Paal Kaavadi: A votive offering of milk in containers slung from a short pole carried on the shoulders of the devotee.
Abhishegap paal: Milk ritually poured over the idol.
